[nilqün]

Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya heryere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde

Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş
Nolur terk etme yalnızlık çok acı
Bu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte

Hatırla o günü
Karşı ki sokakta seni öptüğümü ilk defa hayatta
Kollarımda benim ilk bahar sabahı

Kadınım

Bana bıraktığın bütün bu hayatın
Yaşanan aşklar değeri yok artık
Ben sensiz olamam artık anlıyorum

Sönmüş bak ışıklar, ev nasıl karanlık
Odalık aydınlık yuvamız soğumuş
Geceler bitmiyor ağlıyorum artık

Şimdi çok yalnızım nolur kal benimle
O kapıyı kapat, elini ver bana

Dışarıda yalnız üşüyorsun sen

Kadınım